Сасна і кусты іван-чаю,
Далёка лугі і палі.
Дзе б крокі мае ні былі,
Я вёску ў сабе адчуваю.
Над хатай дымок, як калісьці,
То голуб, то кот на страсе...
Мне вецер з сасны данясе
Рыпеньне забытай калыскі.
«Ўсё вёска, і зноў жа пра тое»,–
Хтось, можа, дакорам кальне...
Ёсьць горад і вёска ў мяне,
Я зроду не быў сіратою.
1974
|
|
